Conflicten

Achttiendaagse Veldtocht

Op 10 mei 1940, na maanden van een sluimerende dreiging viel het Duitse leger België en na iets meer dan 20 jaar vrede woedde er terug een oorlog in onze contreien.  Niettegenstaande de lange mobilisatie en een leger van ongekende grootte stonden we voor een zware taak. De Duitsers braken al snel door de verdedigingslinies en hun ‘Blitzkrieg’ bracht de Belgen en hun geallieerde partners nederlaag op nederlaag toe. Na de val van de forten en de verschillende binnenlandse linies werd er teruggetrokken naar het oude slagveld in West-Vlaanderen. Ook hier was het onmogelijk om de Duitse pletwals een halt toe te roepen. Op 28 mei 1940 volgde de overgave en ons land werd voor vijf jaar bezet. Niet minder dan 6.000 Belgische militairen lieten het leven in deze strijd en honderdduizenden werden afgevoerd naar krijgsgevangenenkampen waar er ook 1.700 overleden.

Belgen in Geallieerde Dienst

Na de overgave bleven vele Belgen achter met het gevoel dat de strijd niet voorbij was. Ze raakten op allerlei wijze in Groot-Brittannië dat toen als enige Europees land de strijd tegen Nazi-Duitsland verderzette. Al in 1940 verzamelde de Belgische regering de in Groot-Brittannië verblijvende Belgische militairen en stichtte een eenheid die later uitgroeide tot de gekende Brigade Piron die in 1944 mee België bevrijdde. Ook de RAF was vragende partij voor Belgen die het vliegen in vingers hadden. Al tijdens de Battle of Britain in 1940 stonden zij aan zij met de Britse piloten. In de periode tussen 1940 en bevrijding van Europa sloten anderen zich aan bij eenheden van uiteenlopende aard. Van de Royal Navy, de South African Airforce tot aan de parachutisten en commando’s die Europa bestookten, vinden we Belgen terug. Velen onder hen lieten het leven tijdens deze strijd. U vindt ze terug in de War Dead Register.

Force Publique

Net zoals in de Eerste Wereldoorlog werd de Force Publique ingezet voor de geallieerde zaak. De Force publique volgt een training tot een inzetbare strijdmacht en in februari 1941 reist ze via Soedan naar Abessinië om de Britten bij te staan in hun strijd tegen het Italiaanse leger.  Gedurende zes maanden vechten ze een heuse guerrillastrijd uit en nemen ze beetje bij beetje terrein in. Na de overwinningen in Asosa en Gambela, rukt  de Force Publique op naar Saïo. De Italianen worden verslagen en Abessinië is bevrijd.
Ook stelde de Force Publique een veldhospitaal ter beschikking van de Britse Strijdkrachten. Vanaf einde 1940 tot 1945 verzorgden zij gewonden in Kenia, Somalië, Abessinië, Madagskar en Birma.
In juni 1942 roepen de Britten de Belgische hulp in voor Nigeria dat een inval van de Franse Vichy-troepen vreest. De Openbare Weermacht ontplooit van augustus tot november 1942 een expeditiekorps van 13.000 man. Daarna doorkruist dit expeditiekorps gedurende bijna drie jaar het Afrikaanse continent, tot in Palestina.
De verliezen bleven beperkt, maar toch sneuvelden er 770 militairen van de Force Publique.